Cédula
Ik had dus mijn carnet ontvangen en moest alleen nog even wachten op een speciale permissie in mijn paspoort om het land weer te kunnen verlaten, bijvoorbeeld naar Costa Rica.
Om het verhaal rond mijn cédula af te ronden, dan eerst even deze geschiedenis af maken. Medio juli 2015 kreeg ik bericht van mijn advocaat om naar het TE, Tribunal Electoral, te komen om mijn definitieve cédula te laten maken. In Panama stad dus.
Deze overheidsinstelling doet veel meer dan de naam doet vermoeden. Het is een soort nationaal register, waar geboortes, huwelijk en overlijden, etc. worden geregistreerd. De Cédulas worden gemaakt, het identiteitsbewijs in Panama. En alles rond de verkiezingen. Als je wilt stemmen, moet je hier geregistreerd zijn. In Panama ben je echter niet geregistreerd waar je woont en dat heeft ook wel weer voordelen. Dat komt ook omdat straten en huisnummers niet zo goed geregistreerd zijn als in NL. Dat levert ook weer allerlei problemen op. Later wellicht meer.
Dus afreizen naar Panama-Stad. Een dag reizen, TE bezoeken en een dag terugreizen.
Even weer twee nachten in een hotel. Nu naast Baru Lodje. De volgende dag om 10.00 uur bij TE, waar Brenda klaarstaat. TE is moeilijk te missen, het gebouw ligt langs een grote laan in Ancón en met een kaartje kom je er snel. Maar niets was minder waar. Ten eerste de “trancas” of files onderweg. Daarna een parkeerplaats zoeken en ik voegde mij in een rij daarvoor. Dat bleek echter de verkeerde. Dit was de ingang tot een markt, waar de producten uit de regio verkocht werden. Ik betaalde een toegangsprijs van $ 5 en vervolgde de rij. Totdat ik door had waar ik terecht gekomen was. Dan maar rustig afwachten tot weer een pick-up uitgeladen was. Na een half uur was ik weer buiten. Maar wel aan de verkeerde kant. Ik kwam terecht voor een betaalstation van de tolweg naar Colon, een andere stad aan de Caraïbische kust. En ik wilde slechts terugkeren naar het kantoor van het Tribunal Electoral. Dus even een mevrouw lief aankijken en zeggen dat je uit de provincie komt en ze opent de slagboom om je door te laten naar de weg terug naar TE. Weer een slinger gemaakt om daar terug te komen. Brenda had mij al een paar keer gebeld waar ik bleef. Het was al een uur te laat. Uiteindelijk vond ik de parkeerplaats met voldoende ruimte. En kon ik mij vervoegen bij Brenda om de noodzakelijke dingen te doen voor de Cédula. Na een half uurtje waren aan de beurt. Er werd nu een foto gemaakt met een echte camera en natuurlijk fingerprints en alle andere gegevens. Zoals de namen en andere gegevens van je ouders, etc. Tot slot herinnerde ik mij dat er een bijkantoor van TE in Volcán was. Dus vroeg ik of het mogelijk was om mijn cédula daar af te halen. Dat was mogelijk, maar ik was wel een beetje laat met dit verzoek. Ze zouden hun best doen om dat te regelen. Na vijf dagen ging ik naar dit bijkantoor in Volcán en ja hoor daar was mijn Cédula. Dit was midden augustus 2015. Dus al met al vrij snel.
Dus de definitieve verblijfsvergunning had ik in mijn bezit. Nu kon ik ook een bankrekening openen. Daarover later
Het leuke was dat een paar dagen later mijn advocaten mij een e-mail stuurden dat mijn cédula gereed was, of ik maar even naar hun kantoor wilde komen om dat af te halen. Wel dat was een misrekening voor hen.
Rijbewijs.
Ik vroeg een bevriende chauffeur om mij te helpen. Hij stuurde mij naar een rijschool. Een aardige dame met een echte school. Ik ben daar een paar keer geweest en na betaling van $ 150, ontving ik een diploma. Ik hoefde uiteindelijk niets te leren. Ik moest me nu maar vervoegen bij Certracen, het kantoor waar rijbewijzen worden uitgegeven. Aan de Av. José Agustín Arango, PH Galerías Plaza Carolina.
Kortom zoek het maar uit. Dus in een rij mensen, die daar allemaal iets wilden doen. Buiten het gebouw. Als “adulto major” heb je op veel plaatsen in een rij voorrang, dus ook hier kon ik snel kenbaar maken wat ik wilde. Een rijbewijs omruilen. Dus kon ik vrij snel naar binnen in de volgende rij. Aan de beurt vertelde ik wat ik wilde, dat ze voor mij zouden doen. Wel dan hadden ze drie dingen van mij nodig: Een gelegaliseerde kopie van je rijbewijs uit NL, met een verificatie van het Min. van buitenlandse zaken van Panama. Een gezondheidsverklaring en gegevens over je bloedgroep.
Het diploma was niet nodig, ik had immers een rijbewijs. Dus opgelicht door deze rijschool dame.
Volgende dag naar de Nederlandse Ambassade . Afspraak maken via de website van het Min. Van Buitenlandse Zaken. Gelukkig lag de ambassade op loop afstand van mijn tweede hotel. In een hoge toren achter de shoppingmall Multiplaza. In de wijk Punta Pacifica. 40 etages met een speciaal liftsysteem. De etage bepaalt welke lift je moet nemen. Niet zo moeilijk dus om daar op tijd aan te komen.
Op de gang naar het kantoor een trots bord dat voormalig minister Ploumen hier de eerste steen had gelegd. Een glimlach dus mijnerzijds. Het gebouw is gebouwd door een projectontwikkelaar. Voor de wanden van de Ambassade hebben ze systeem wanden gebruikt.
Kortom bij de ambassade kopieën gemaakt en maandag terugkomen voor de handtekeningen. Het was vrijdag, dus dat gaat snel.
Ik had al een gezondheidsverklaring gevraagd bij de verzekeringsarts met vermelding van bloedgroep, want dat staat ook op je “licencia de conducier”.
Maandag dus weer naar de NL ambassade en met de getekende papieren naar het Verificatie Bureau van het ministerie van buitenlandse zaken van Panama. Ook dit kantoor zit op Tumba Muerto de bijnaam voor de Vía Ricardo J. Alfaro. Dit is een van de belangrijkste lanen in het centrum van Panama stad, het verkeer staat hier dan ook dagelijks vast. ’s Ochtens en ’s middags, in drie rijen.
Op het verificatie kantoor, weer een rij. Maar in zoveel overheidskantoren en banken is er altijd een aparte rij voor “mayores de edad” en anderen met een beperking. Dus dat scheelt in het wachten. Papieren ingeleverd en de opdracht om $ 2 te gaan betalen bij de staatsbank Banco Nacional. Met het betaal bewijs kan ik de volgende dag de papieren weer op halen.
Op naar Certracen met deze papieren. Ik ken inmiddels de ambtenaar, de dame die mij helpt met mijn dossier en dat scheelt in wachttijd.
Maar helaas het was allemaal niet goed. Ten eerste de ambassadeur had het niet ondertekend, maar de economische zaak gelastigde. Hierop kon ik antwoorden dat de ambassadeur wel andere zaken te doen had. Dus niet beschikbaar is voor dit soort papieren. Bovendien, als een ambassadeur in het buitenland is, wie tekent er dan? OK dit argument werd geaccepteerd. Ze vonden echter nog een ander manco. Deze documenten bestaan uit een begeleidende brief, die getekend was en een paar pagina’s vertalingen. De bijlagen waren niet voorzien van een paraaf. Dus maar weer terug naar de ambassade. Ik belde ze nu direct, dus niet via het Ministerie en ik kon gelijk de volgende dag langskomen. De volgende dag aldaar ontving de zaakgelastigde mij persoonlijk en met excuses. Want “Certracen” verzint altijd weer wat nieuws om zijn klanten dwars te zitten. En het is niet eens een overheidsinstelling, maar een particulier bedrijf, die dit werk voor de overheid doet.
Afijn, bedankt ambassade en direct door naar Certracen. Het was inmiddels vrijdag 13 februari 2015.
Bij Certracen weer in een wachtrij, maar niet al te lang. De ambassade brief ingeleverd over mijn rijbewijs. Maar toen hadden ze nog mijn originele paspoort nodig. De kopieën “notariado” waren niet voldoende. Mijn paspoort was bij “Migarcion” voor de permiso om ook over grens te kunnen reizen. Dit zou om 12.00 uur klaar zijn. Nog voldoende tijd om op te halen en terug te komen bij Certracen. Dus naar Migracion, even wat gegeten, en toen belde Brenda, dat ik daar mijn paspoort kon ophalen.
Zo gezegd, zo gedaan. Vervolgens met mijn originele paspoort weer naar Certracen. Onderweg een nieuw avontuur, maar daarover in een volgende aflevering
Ik wilde op zaterdag Panama-Stad verlaten, want ik zat er al drie weken en alle papieren waren inmiddels klaar, hoewel nog niet alles is gerapporteerd. Dus in de volgende aflevering.
Als u wilt weten hoe het na vijf jaar is afgelopen kijk dan even onder tab “Over Hylke”. Daar kun je mij ook steunen, want dat is wel nodig na de heftige operatie.
Dag Hylke, wat een prachtige beschrijving van wat jij zoals beleefd en meemaakt in Panama. Ik ben er zelf 2 x geweest, Balboa, Christobal en zie het helemaal voor me. Ben ook alleen de wereld in getrokken en alles, waar je zoal tegenaan loopt, is zo herkenbaar. Mede door jouw denkwijze en acties te beschrijven is dit heel informatief en leerzaam. Waarom maak je er, daarnaast, geen boek van?