Op zondag 25 januari in de namiddag land ik op Tocumen het vliegveld waar de internationale vluchten aankomen in Panama-Stad. Ze hebben er nog twee, maar die zijn meer voor lokale vluchten. Ik had het hotel geboekt waar ik eerder was geweest: Baru Lodge, een klein hotel met ontbijt service en WiFi, etc.. Goed gelegen in het centrum van Panamastad. Barrio El Carmen. Redelijke prijs. Kortom uitstekend om de eerste weken in Panama te verblijven. Omdat ik slechts een week gereserveerd had kon ik hier niet blijven en moest ik later verhuizen naar een identiek hostel in de wijk San Francisco: Op aanbeveling van de eigenaar van Baru Lodge voor een week gereserveerd in Posada Casa Real. Ook een prima klein hotel/hostel zoals ze het hier noemen. 10 kamers, een tuin aan de straatzijde. De buurt is rustig met grote huizen, bewoond door rijke Panamezen en buitenlanders. Een veilige buurt ook met veel politiepatrouilles, dag en nacht. Diverse dure restaurants in de omgeving, maar ook de goedkope Niko’s. En een groot winkelcentrum MultiPlaza op loopafstand evenals de NL-ambassade.
Overigens het is niet zo dat ik je deze hotels kan aanbevelen. Ze zijn beiden van eigenaar gewisseld en ik ken het huidige regime niet.
Taxi’s in Panama.
Taxi’s in Panama zijn een verhaal apart. Ze hebben geen taximeter, dus je moet onderhandelen over de prijs. Doe dat tevoren voordat je instapt. Je houdt ze aan op de straat of bestelt ze bij de hotelbalie. Vaak hangt bij de hotelbalie ook wel een chauffeur rond, die je van dienst wil zijn. Deze zijn alleen handig als je de Spaanse taal niet machtig bent. Zij helpen je de stad rond en wachten zelfs bij een afspraak. Echter aan het einde van de bezoeken is dit wel een kostbare zaak. Betaalbaar voor ons uit Europa, maar relatief duur. Handig voor je eerste ritten als je nog weinig kennis hebt van een grote stad als Panamastad.
Daarna gewoon via de officiële gele taxi’s. Er rijden ook Uber taxi’s rond, maar die zijn niet altijd betrouwbaar, omdat ze niet verzekerd zijn.
Kortom taxi bestellen of aanhouden en voordat je instapt of direct daarna onderhandelen over de prijs. Als hun aanbod je redelijk lijkt voor de afstand ga je ermee akkoord en anders bieden. En doe je een tegenbod. Door de eerdere bezoeken aan de stad begreep ik een beetje hoe het werkt en verder is het een leerproces. Elke rit word je wijzer over de kosten voor een rit van A naar B.
Ik ontdekte op een gegeven moment dat de rit vanaf het hotel duurder was als een rit naar het hotel. Met een kaartje weet je een beetje de afstanden in te schatten, dus dat helpt ook om een prijs te bedingen. Echter in de stad heb je twee tolwegen, die je snel van de ene kant naar de andere kant brengen en taxichauffeurs calculeren dit in.
De meeste ritten kosten je 4-6 dollars. En dat is dan ook nog te duur. Je bent immers een “gringo”, een scheldwoord voor de Amerikaanse soldaten, verbastering van “Green Go”. Dit wordt in heel Midden-Amerika gebruikt.
Zover over de taxi’s.
Geldstelsel in Panama.
De officiële munt in Panama is de Balboa. Alle prijzen worden hiermee aangeduid. Het is echter de US-dollar. Alle papieren dollars en munten van 0,01, 0,05, 0,10, 0,25, 0,50 en 1,00. Deze laatste heeft de bijnaam van “Martineli” een oud-president, die deze ooit heeft ingevoerd. Diverse munten komen niet uit de USA maar zijn nog de oude Panamese munten.
Emigratie papieren regelen.
Maandag ochtend na mijn aankomst had ik al vooraf een afspraak gemaakt met mijn advocaat. Haar kantoor is gevestigd op de 22e etage van een kantoortoren van zo’n 40 etages. Gelegen op de Costa del Este, een kantorenwijk met alleen maar van deze grote torens.
Om 11.00 uur afspraak met advocaat Elvia Batista, van het kantoor Aguillar, Castillo & Love, Feitelijk heten ze anders (Chanis Abogados y Consultores), maar gebruiken deze franchise. Met hetzelfde kantoor in Costa Rica, dat ik ken door de handelingen voor Oasebos.
De eerste stappen gezet op mijn definitief verblijf in Panamá. Eerst het contract met hen getekend. Het honorarium betaald $ 2.500 plus belasting, etc. Dit honorarium was mij van tevoren geoffreerd en leek mij redelijk. Later werden mij steeds meer kosten in rekening gebracht.
Ik moest mijn paspoort inleveren voor het kantoor van “Migracion”. Dus om niet voor vervelende situaties te komen te staan gevraagd om een kopie met notariële stempels, welke ik zolang bij mij kon dragen.
De verder procedure doorgelopen en uit eindelijk afgerond. Woensdag zou ik om 8.00 uur bij ”Migracion” moeten zijn voor de aanvraag van mijn carnet (tijdelijk verblijf als “jubilado” in Panama). Opdracht gekregen om een gezondheidsverklaring te halen bij een kliniek, die uiteindelijk vlak bij het kantoor van “Migracion” zat. Dit verhaal heb ik al eerder geschetst.
Woensdag 28 januari om 8 uur bij “Migracion”. Er staat een rij buiten en ik heb een afspraak met Brenda, de bemiddelaarster voor mijn advocaat voor dit soort zaken, die binnen is. Even bellen en je vindt mij binnen. Binnenkomen was niet zo gemakkelijk, want de portier weigerde mij in eerste instantie. Later mocht ik wel door. Twee etages vol met mensen van allerlei nationaliteiten, geduldig wachten om aan de beurt te komen, voor hun carnet, of cedula (identiteitsbewijs), of paspoort.
Brenda was al om 3.00 ’s morgens begonnen om in de rij te staan, totdat het kantoor opengaat en ze voor diverse klanten en handelingen een nummertje heeft kunnen bemachtigen. Samen met een Amerikaans stel wachten we geduldig tot we aan de beurt zijn. Door de inspanningen van Brenda duurde dat maar een half uurtje. Zij had dus het paspoort en alle andere bescheiden (inkomensverklaring), bewijs van goed gedrag en gezondheidsverklaring.
OK, aan de beurt, formulier invullen met de ambtenaar en vervolgens foto maken en 10 vingerafdrukken. Twee dollar betalen en gereed. De aanvraag is ingediend. Later bleek dus niet compleet.
De inkomensverklaring was in Euro’s en een paar dagen later werd mijn advocaat verzocht om een verifieerde verklaring van de Banco Nacional, staatsbank, dat het genoemde bedrag in Euro’s een waarde vertegenwoordigt van x US-dollars. Gaan dus weer een aantal werkdagen overheen voordat dat geregeld is.
Op dinsdag 10 februari was het carnet gereed en kon ik het afhalen bij “Migracion”. Brenda de bemiddelaarster stond daar klaar om 08.30 uur. Carnet ontvangen.
Omdat ik wil reizen naar Costa Rica, bleek dit niet voldoende er moest een “Multiple Visum” in mijn paspoort anders zou mijn terugreis een boete van $ 2.000 opleveren.
Dus gelijk een aanvraag “sollicitut” ingevuld voor dit stempel. Ingeleverd met paspoort en $50 dollar betaald. Brenda was onthutst dat ik dit zelf betaald had, want zij had geld van mijn advocaat om dit te betalen, dat zij prompt gaf. Maar ik moest wel het ontvangstbewijs inleveren, waarmee ik vrijdag 13.00 uur mijn paspoort weer kon ophalen. Dus ik kon het niet zelf ophalen. Toen had ik het spelletje wel een beetje door. Elke actie bij “Migracion” kost geld en daarvan wil de advocaat ook mee verdienen.
Maar goed met het carnet kon ik Panama stad verlaten en naar de provincie.
In de volgende aflevering ga ik verder in op het ontvangen van een Cédula, rijbewijs wijzigen en andere zaken die geregeld moesten worden in Panama-Stad.
Als je wilt weten hoe het uiteindelijk met mij afliep, kijk dan even onder Over Hylke. Een ondersteuning is altijd welkom.