Het was inmiddels 1993. We hadden dus een optie op een finca van 80 hectares met en goedgekeurd voorstel voor een aanplant van teakbomen. De begeleidende ingeniero forestal was ook gevonden, dus het project kon begonnen worden.
Maar nu nog de financiers erbij zoeken. Dus het eerste wat mij te doen was om een brochure te schrijven en advertenties plaatsen.
Dit soort zaken was mij niet vreemd want dat had ik al jaren voor klanten van mijn reclamebureau gedaan. Kortom een brochure met mijn plannen, verwachtingen van opbrengst van de plantage en perspectieven voor de investeerders. Participanten noemden wij hen in die tijd. Wel met de voorbeelden van Flor y Fauna, de plantage van de Nederlander die mijn aandacht had opgewekt om dit te onderzoeken, en een Venezolaanse bosbouw ingenieur Julio Ceteno, die veel over teakaanplant in deze landen had gepubliceerd kwam ik al een heel eind met calculaties over opbrengst en de benodigde jaren. Dus na enige weken was de brochure min of meer af. Later is die wel bij geschaafd, maar voor dit moment vond ik het wel genoeg. Ik had ook haast.
Vervolgens adverteren om geïnteresseerden te werven.
Gelukkig voor ons had Flor y Fauna net een contract gesloten met Ohra, die een polis ontwikkelde waarin participaties in teakplantages waren verwerkt. En zij begonnen hiermee te adverteren op de achterpagina van de Telegraaf. Ik maakte een kleine advertentie op de voorpagina. Hierop kwamen reacties en we konden mensen, geïnteresseerden onze brochure versturen. De response was bemoedigend evenals de mensen die mee wilden doen. Veel persoonlijke gesprekken en reizen door het gehele land. Uitleggen en contracten tekenen en wachten op hun betaling. Fl 20.000 (guldens) nog in die tijd. Het heeft nog best wel wat slapeloze nachten opgeleverd om het benodigde bedrag van $ 80.000 bijeen te krijgen. Ik had er zelfs een persoonlijke lening voor opgenomen om alles gefinancierd te krijgen. Want het waren natuurlijk niet alleen de kosten voor de finca, maar ook een startkapitaal om de aanplant te beginnen.
Kortom met een beetje kunst en vliegwerk kon ik mijn volgende ticket voor Costa Rica boeken. De betaling voor de finca werd overgemaakt naar een tussen rekening van de advocaat en medio maart was ik op weg om het avontuur te beginnen. Rita mijn partner bleef thuis om de response op de advertenties te beantwoorden en de andere administratieve zaken af te wikkelen.
Voor de tweede keer naar Costa Rica.
Ik had weer zo’n veertien dagen om alles te regelen in CR, dus het werd aanpoten. De afspraak met de advocaat voor de overdracht was geregeld en met Leonardo de ingenieur waren ook afspraken gemaakt. Dus eerst de overdracht en de volgende dagen in Guapiles op de finca. Wat moest daar allemaal geregeld worden. Leonardo had al een opzichter gevonden, die op zoek ging naar arbeiders voor de voorbereidingen voor de aanplant. Maar ook voor de constructie van een eenvoudige woning voor deze mannen op de finca. Met de komst van het regenseizoen moest de gehele finca klaargemaakt worden voor de aanplant. Dat was geen sinecure, want hij was behoorlijk verwilderd, omdat hij niet gebruikt werd. En het regenseizoen begon na de Pasen. Binnenkort dus.
Je moet gereedschappen aanschaffen voor het schoonmaken van de finca, maar ook voor de constructie van het huis. Gelukkig stonden er wat verdwaalde bomen op het terrein, die hiervoor gebruikt konden worden, maar dan had je wel motorzagen nodig. Of mensen die daarover beschikten. Er moesten contracten gesloten worden met mensen, die over zwaardere machines beschikten om grote rotsblokken te verplaatsen en enkele wegen aan te leggen, etc.
Er moesten ook administratieve zaken geregeld worden, zoals een bedrijf oprichten, dat de eigenaar werd van de aanplant in Guapiles, Teca Guapiles S.A. Een bankrekening om alle zaken in Costa Rica te kunnen betalen.
En dan begint het aanplanten.
Er moesten ook stekken gevonden worden voor de aanplant. Teak wordt aangeplant met stekken, die opgroeien uit de zaden en als ze zo’n 2 meter hoog zijn uit de grond gehaald worden en ingekort tot een aantal houtige stekken per plant, die dan gebruikt worden om de aanplant te doen. Zo’n 1.200 stekken per hectare om te beginnen. Dat is een precisie werk. Je moet in kwadranten werken van 9 m2 of wel elke 3×3 meter een stek, een gat maken de stek voor een twee derde erin stoppen en aanstampen en dan water erover. Hopen dat de stek aanslaat en anders later een nieuwe erin. Een volwassen teak plantage duurt zo’n 20-25 jaar en dan zijn die 1.200 stekken uitgedund tot zo’n 500 volwassen bomen.
Veertien dagen is erg kort.
Die veertien dagen zijn dus snel om. En dan alles weer overlaten aan Leonardo, die dus inmiddels in vaste dienst was. Het leek hem wel allemaal te lukken, maar je bent er toch graag zelf bij. Dat kon helaas niet, ik moest weer terug naar Nederland, om daar de werving van participanten verder op gang te brengen. Het ging allemaal perfect, er kwamen steeds meer mensen die mee wilden doem. Mede door het succes van Ohra die duidelijk door bleef adverteren, met paginagrote advertenties. Wij gingen door met voorpagina advertenties in de Telegraaf en niet zonder succes.
Terug in Nederland konden we al snel vaststellen dat Teca Guapiles was uitverkocht. Zo’n 60 participanten, die allemaal graag mee wilden doen. Dat gaf de burger moed. De gehele finca was gefinancierd en de participanten bleven komen. Dus gaf ik Leonardo de opdracht om een volgende finca te zoeken, maar wel een paar maal groter. Die vond hij uiteindelijk in de regio San Carlos. Zo’n 300 hectares van een afgescheiden boerderij van een veeboer ten noorden van Aguas Zarcas.
Wij begonnen ons ook te bedenken om zelf naar Costa Rica te verhuizen. Want met een volgende stap wil je er wel bijzijn. Dat kan je niet meer vanuit Nederland besturen. Daarover nadenkend hadden wij een Nederlandse partner nodig, die participanten kon werven en wist waarover je het had. Kortom genoeg te doen weer in Nederland.
Op zoek naar een partner.
Dus teruggekomen weer aan het werk met werven van participanten en op zoek naar een partner, die verstand van zaken had en Costa Rica kende. Via via kwam ik in contact met Erwin. Hij had een succesvol telecombedrijf. Was al een keer bij Flor y Fauna geweest en had daar participaties. Hij belde mij en de afspraak was al snel gemaakt.
De eerste gesprekken waren hoopvol en uiteindelijk besloten wij samen te gaan werken. Erwin nam de helft van mijn aandelen over van mijn overkoepelende BV en afgesproken werd dat hij zou zorgen voor de werving van participanten en dat ik het beheer in Costa Rica zou gaan regelen en daarnaartoe zou emigreren.
Er moest nog enorm veel geregeld worden. Zoals de overdracht van de administratie aan het kantoor van Erwin en de manier van adverteren, etc. Ik had daarvoor een computerprogramma ontwikkeld, in Excel en dat kon de gehele administratieve afwikkeling van participanten beheren. Dat moesten ze wel even onder de knie krijgen.
Verder een volgend bezoek aan Costa Rica met Erwin, want die wilde ook wel eens zien waar we mee bezig waren. Dus in Juli van dat jaar werd een volgend bezoek gepland.
Hierover leest u meer in de volgende afleveringen. Bedenk wel dat ik een broodschrijver ben. Ik zit inmiddels in een rolstoel en kan waarschijnlijk Costa Rica en mijn vrienden daar nooit meer bezoeken. Dus beveel ik u ook aan om mijn pagina Over Hylke te bezoeken en de donatiemodule aan het einde niet te vergeten. Elke hulp is zeer welkom.